Chapèla de Sant Ròc
Chapèla de Sant Ròc
-
Comuna e Valada
BROSSASC - Val Varacha
-
Tròba la glèisa
-
Escòuta l'audio
Gardats da la pest
La pichòta chapèla d’la Val Varacha se tròba s’la via principala d’la valada, un chamin antic que viandants e pelerins an seguit dins lhi secles: la sia posicion es cernua exprès, perqué lo dedicatari Sant Ròc es protector da pest e epidemias.
L’edifici remonta a la seconda metat del Quatre Cents e al principi era una edicola votiva, dubèrta sus tres parts da arcons romanics, tamponats après.
La glèisa presenta en façada un pichòt pòrtic abo lo fresc de l’Anonciacion d’autor anònim, del 1530; sal cant de manchina d’la chapèla se tròbon un quadre abo l’Enfern, Sant Bernard da Mentona abo lo diaul a la chaëna e Sant Latzar abo lo cloquin format da tres lamas d’metal, adobrat ental Medioevo da lhi empestats per senhalar lor passatge.
Ven pas rapresentat Latzar de Betania resuscitat da Jesus, mas un personatge present mec ental Evangel de Luc, ent’una parabola contaa da Nòstre Senhor: empestat, jogava denant a l’uis d’un rich que lhi fasia jamai la charitat. A la mòrt di dui, Latzar monta en cèl dapè a Abramo, e lo rich vai a l’Enfern; Latzar es retengut patron di lebrós e sa presença enti frescs renfòrça la foncion que la chapèla devia aver ental XV-XVI secle.
A drecha son frescats lo gigant Sant Cristòfo, protector di viandants e envocat en cas de mòrt emprovisa, que pòrta lo Bambin, e Jòb setat sus de ròchas o benlèu ental leamier ente vivia, aprés aver perdut tot per las persecucions de Satana. La tecnica adobraa es la grisaille, abo barbìs de ros; dedins la chapèla, son estats retrobats pigments preciós coma òr e lapis, que farion pensar a de comitents nòbles.
Las pinturas des velas de la vòuta a crotzièra, del 1530, an per protagonistas las istòrias de Sant Ròc, que naissut da nòbla familha de Montpelhier a la fin del XIII secle dona siei avers ai paures e vai coma pelerin a Roma sus la via francigena.
Sus lo chamin se ferma a Acquapendente, en provincia d’Viterbo, ente cura lhi empestats, e deventa famós coma taumaturgo. A Piacenza tomba malate decò el: part alora en ermitage ental bòsc, benlèu s’las ribas del Pò, e en atendent la mòrt prega.
La legenda di que tuchi lhi jorns un chan lhi portava da minjar de pan; parelh ele seria porgut garir arpilhant la via per la França. Arribat al Lag Major seria estat caturat e aicì seria mòrt; una autra version di que seria tornat a maison da la familha. Lhi simbols del Sant devenon parelh la plaga s’la jamba, un chan abo lo pan ent’la gola e lo baston da pelerin.