L'antica parroquiala de Sant'Antòni, activa dal 1459 fins a tot lo Sieis Cents, era en principi dediaa a Sant Lorenç, patron dal vilatge; presenta un cloquièr a vèla a tres dubèrturas e un pichòt pòrtic mai recent, mas la presènça d'un chapitèl sot lo cubèrt e lo basament d'una colona dapè del pont pòlon far pensar a l’existença d'un antic pròtir sus doas pichòtas colonas.

Lo portal centinat, datat al 1490, arsòna la tipologia emplegaa dins lo briançonés dempuèi lo Tres Cents, embè pichòts pilastres quadrats e colonas rotondas, e chapitèls embè tèstas d'òmes e de bestias.

Dedins la navada a una vòuta a arc aigut, entè la part centrala es la mai antica, dataa al 1425; vòuta e muralhas son realizaas en tiaure, e lhi arcs son decorats da masquerons e têtes coupées, Adam e Eva e un telamon, roinats al temps des guèrras de religion entre catòlics e calvinistas.

La part anteriora mai recenta, que remonta al 1460, presenta vòuta mai auta d' aquela que cuèrb lo sector central de la glèisa, e es ornaa da chapitèls ben mai rafinats, embè de telamons e un chan. La part absidala ven jontaa a la fins del Sieis Cents: fins al 1636 l'autar era pojat al mur de fond, sot la pintura de Sant Lorenç. Darrierament son estaas descubèrtas de pinturas a fresc sal cant de drecha, abo un empressionant Judici Universal.